Με έναν από τους σημαντικότερους μπασκετανθρώπους της πόλης, το Γιώργο Κωσταπαππά συνομιλήσαμε στο artagoal.gr.
- Γιώργο, καλησπέρα! Από όταν σε θυμόμαστε, είσαι μια ζωή στα γήπεδα, πρώτα παίκτης, μετά γυμναστής, μετά προπονητής και τα τελευταία χρόνια στο σύλλογο σου να γυμνάζεις μικρά παιδιά και να έχεις δημιουργήσει μαζί με τους συνεργάτες σου μια μπασκετική σχολή στην πόλη μας. Μιλά μας λίγο γι' αυτή σου την πορεία.
- Καλησπέρα! Γεννήθηκα το1964 και μέχρι την Γ' Γυμνασίου, οτιδήποτε είχε σχέση με κίνηση και αθλητισμό ήταν η καθημερινή μου ασχολία. Ποδόσφαιρο κυρίως, βόλλευ και στίβος μαζί με παιχνίδια στα γήπεδα, στην αλάνα και στις πλατείες ήταν το πεντάωρο που γέμιζε τα απογεύματα μου εκείνη την εποχή, ενώ τα Σ/Κ ο χρόνος πήγαινε στο 12ωρο. Το 1979, ο πατέρας μου από την Αμερική μου έστειλε μία μπάλα basket, (δίχρωμη, άσπρη-μπλέ) την οποία έχω μέχρι σήμερα και στολές της ομάδας Detroit Pistons. Έτσι ξεκίνησε η μπασκετική σκέψη μου, και άρχισα να αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο στο basketball. Το πρώτο δελτίο στο basketball το έβγαλα το 1980 και έπαιξα μέχρι το 1996 με διάλειμμα την σεζόν 1983-84 που έπαιξα ποδόσφαιρο (τερματοφύλακας). Το 1993 πήρα πτυχίο από το ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής (ειδικότητα basketball) και άρχισα την προπονητική όπου συνεχίζω μέχρι σήμερα. Μέχρι το 2008 στην Άρτα υπήρξα coach στις ομάδες ΑΣ ΠΥΡΡΟΣ ΑΡΤΑΣ(άντρες και γυναίκες), ΔΟΞΑ ΑΡΤΑΣ (άντρες και γυναίκες), Α.Ο. ΑΜΦΙΘΕΑΣ ΑΡΤΑΣ, ΑΣ ΡΑΚΟΥΝ, ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΣ ΑΡΤΑΣ, ΔΟΥΚΑΣ ΑΡΤΑΣ. Στην ευρύτερη περιοχή ήμουν coach στις ομάδες ΛΟΥΡΙΩΤΙΚΟΣ Α.Γ.Ο., Α.Ο. ΒΟΝΙΤΣΑΣ, ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, Γ.Ο. ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ και στην γυναικεία ομάδα ΝΙΚΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ. Το 2004 σαν coach ανέβασα την ομάδα της Άρτας ΔΟΞΑ στη Γ' ΕΘΝΙΚΗ. Διετέλεσα ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής ομάδας τα έτη 1996-2000 και 2004-2006. Όλες τις χρονιές από το 1993 και μετά ήμουν προπονητής και στα τμήματα Ακαδημιών των ομάδων που διατηρούσαν τμήματα μικρών αθλητών, όντας υπεύθυνος για την λειτουργία τους, οργανωτική και αγωνιστική. Μάλιστα από το 2005 και μετά άρχισα να συνεργάζομαι με τον Καθηγητή Φυσικής Αγωγής Λιόντο Νικόλαο, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τα προγράμματα φυσικής κατάστασης των ομάδων μου. Στο χώρο της εκπαίδευσης διορίστηκα Κ.Φ.Α. στο ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ, 1996-2001 Κ.Φ.Α. στο Αθλητικό Σχολείο Basketball στη Λευκάδα, 2001-2006 και από το 2007 μέχρι σήμερα σε σχολεία Β/θμιας Εκπαίδευσης στο Νομό Άρτας. Το 2008 το καλοκαίρι και μετά από πολλή σκέψη και συζητήσεις με τον Νικόλαο Λιόντο και την Αφροδίτη Κατσαούνου αποφασίσαμε, αφού πρώτα ξεχωρίσαμε τους ρόλους στο κομμάτι της οργάνωσης, να δημιουργήσουμε μία Ακαδημία basketball. Ουσιαστικά να ξεκινήσουμε μία ομάδα από την αρχή ώστε να της δώσουμε τα χαρακτηριστικά που έλειπαν από το σχεδιασμό των ακαδημιών όχι μόνο στην Άρτα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Bορειοδυτικής Ελλάδος.
1o Χαρακτηριστικό: H τεχνογνωσία
Οι προπονητές να είναι καθηγητές Φυσικής Αγωγής και αν είναι δυνατόν με ειδικότητα στο μπάσκετ ή προπονητές οι οποίοι να έχουν πιστοποιηθεί στα επίσημα σεμινάρια του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης (ΣΕΠΚ), πέρνοντας πτυχίο με το οποίο θα μπορούσαν να διδάξουν στην ακαδημία.
2ο Χαρακτηριστικό : Η μαζικότητα
Στις ομάδες που θα δημιουργούσαμε, δηλαδή των παιδιών αθλητών όλων των ηλικιών τα οποία θα είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα, θα έπρεπε να συμμετάσχουμε με όσο το δυνατόν περισσότερες ομάδες σε όλα τα ηλικιακά πρωταθλήματα, με σκοπό παίξουν όλοι, αρνούμενοι τη λογική να κυνηγήσουμε μόνο το αποτέλεσμα στις μικρές ηλικίες κάτι το οποίο θεωρούμε λάθος.
3ο Χαρακτηριστικό: Ήθος
Δηλαδή να μην ξεφύγουμε από τα όρια του καλού αγώνα, του σωστού αγώνα, σε ότι έχει να κάνει με την αντιμετώπιση αντιπάλων αθλητών, διαιτητών, παραγόντων και γενικά σε ότι έχει σχέση να κάνει με τον αθλητικό χώρο στον οποίο θα κινούνταν η ακαδημία. Να τονίσω εδώ ότι αυτό το κομμάτι ήταν απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να ασχοληθεί διοικητικά και οργανωτικά με την ακαδημία η Αφροδίτη Κατσαούνου από το καίριο πόστο της Προέδρου.
4ο Χαρακτηριστικό: Παίζουμε μπάσκετ
Είναι, ήταν και θα είναι το μότο της ομάδας, αθλούμαστε, γυμναζόμαστε, μαθαίνουμε παίζοντας μπάσκετ και όσο θα υφίσταται η ομάδα θα υφίσταται και αυτό το χαρακτηριστικό, στο μεγαλύτερο μέρος της προπόνησης θα παίζουμε μπάσκετ και θα δέχομαι σωστές αθλητικές επιρροές ώστε ακόμη και αν δεν καταφέρω να κάνω καριέρα αθλητή να μπορώ εάν θέλω, να ξέρω να υπηρετήσω τον αθλητισμό από άλλο πόστο, διαιτητής, παράγοντας, ακόμη και σωστός φίλαθλος για τον εαυτό μου, τα παιδιά μου, και τους άλλους και ακόμη να υιοθετήσω ένα σωστό και υγιεινό τρόπο ζωής, ο οποίος θα περιλαμβάνεται στα σχέδιά μου σε όλη μου τη ζωή. Αυτές ήταν οι τέσσερις προϋποθέσεις ώστε να δημιουργηθεί η ακαδημία και μέχρι σήμερα τις τηρούμε στο ακέραιο.
- Το μπάσκετ της Ελλάδας έδωσε πολλές χαρές στους φιλάθλους τα τελευταία χρόνια φέρνοντας πολλά παιδιά κοντά του, είδες στην Άρτα αυτή την ανταπόκριση;
- Το basketball, επειδή κατά γενική ομολογία έδωσε τις περισσότερες χαρές και μεγαλύτερες επιτυχίες στους φιλάθλους της Ελλάδας, είναι γεγονός ότι έφερε πάρα πολλά παιδιά κοντά στον αθλητισμό, και κατά συνέπεια στον χώρο του basketball, αυτό βέβαια συνέβη και στην Άρτα και συνεχίζει να συμβαίνει. Ο χώρος του μπάσκετ γέμισε από μικρά παιδιά μετά τη δεκαετία του '90 και συνεχίζει μέχρι και σήμερα στον τόπο μας να αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη στις ακαδημίες της Άρτας σε σχέση με άλλα αθλήματα.
- Αξιοποιούνται τα ταλέντα που έρχονται κοντά στο άθλημα; Η κάποιοι παράγοντες τα διώχνουν κάποια στιγμή;
- Η προσπάθεια αξιοποίησης ταλέντων έχει να κάνει πρώτα από όλα με την προσπάθεια που καταβάλλουν οι ίδιοι οι μικροί αθλητές, σε συνάρτηση με το χρόνο που διαθέτουν και το ψυχικό σθένος να παλέψουν ώστε να ανέβουν στις υψηλότερες κατηγορίες των ελληνικών πρωταθλημάτων. Ξέρω όμως πως τα τελευταία χρόνια τα παιδιά και οι γονείς δίνουν περισσότερο έμφαση στις σπουδές και στο διάβασμα και αυτό σημαίνει λιγότερες ώρες προπόνησης στις παραγωγικές ηλικίες των 16 έως 19 ετών με σκοπό η εξέλιξή τους να μην είναι η αναμενόμενη, τουλάχιστον με αυτό που θα μπορούσαν να καταφέρουν, πάντως είναι γεγονός πως από το 1993 και μετά 36 αθλητές των ακαδημιών που προπονούσα, έχουν παίξει στις Εθνικές Κατηγορίες, ποσοστό αρκετά καλό για την Άρτα, παρ' ότι 10 χρόνια κοουτσάρισα ομάδες εκτός Άρτας.
- Παλαιότερα νομίζω ότι ήμασταν σε καλύτερη θέση από ότι σήμερα έστω και στην περιφέρεια μας. Τι φταίει άραγε και οι γύρω νομοί ή και χωριά ακόμη βρίσκονται πιο μπροστά; Παράγοντες; Ταλέντα; Κίνητρα;
- Αν εννοείτε βρίσκονται μπροστά σε καλύτερη θέση, όσον αφορά τις κατηγορίες πού βρίσκονται οι ομάδες τους είναι γεγονός ότι έχετε δίκιο, για να βρεθείς σε μεγάλη κατηγορία τα τελευταία χρόνια χρειάζονται χρήματα, να φανταστείτε ότι μία ομάδα για να τελειώσει μία χρονιά στην Γ' Εθνική κατηγορία χρειάζεται από 60 έως 80.000 ευρώ για να μη μιλήσουμε για Α2 κατηγορία, που τα χρήματα ανεβαίνουν στο ποσό των 300 χιλιάδων ευρώ περίπου, υπολογίζοντας ότι οι επαρχιακές ομάδες χρειάζονται διπλάσιο μπάτζετ από τις ομάδες της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας. Γενικότερα δεν νομίζω ότι ήμασταν καλύτερα αλλά είναι γεγονός πως τη μοναδική φορά που μου ζητήθηκε να ασχοληθούμε σοβαρά με κάποια ομάδα ώστε να την κοουτσάρω για να την ανεβάσουμε, το καταφέραμε το 2004 με τη Δόξα Άρτας και μάλιστα με ελάχιστα χρήματα για μπάτζετ, σε σχέση με τα ποσά που δινόταν εκείνη την εποχή. Εγώ η αλήθεια είναι πως είμαι αντίθετος να πάρω χρήματα από Αρτινούς επιχειρηματίες και να τα δώσω κατά κύριο λόγο σε παίκτες άλλων περιοχών, με σκοπό η ομάδα να αλλάξει κατηγορία ή κατηγορίες. Και το απέδειξα τα τελευταία χρόνια, όταν με πλησίασαν κάποιοι παράγοντες και μου πρότειναν συνεργασίες, να κοουτσάρω κάποιες ομάδες με σκοπό την άνοδο, προσφέροντας μου συγκεκριμένο μπάτζετ. Δε δέχτηκα γιατί διαφωνούσα σε δύο λόγους, ο 1ος είναι πώς πιστεύω ότι υπάρχουν στην Άρτα 15 αθλητές τουλάχιστον που θα μπορούσαν σε πρώτη φάση να ανεβάσουν μία ομάδα σε εθνική κατηγορία, και ο 2ος λόγος και ίσως πιο σημαντικός είχε να κάνει με το μοίρασμα των χρημάτων, πίστευα πάντα πώς τα πρώτα χρόνια τα χρήματα τα οποία θα μαζευτούν για αυτό το σκοπό θα πρέπει να δοθούν σε ντόπιους αθλητές και μετά να υπάρξει οικονομικό άνοιγμα σε αθλητές άλλων περιοχών. Εξάλλου πρωταρχικός στόχος μου, και των συνεργατών μου είναι οι αθλητές μας από την ακαδημία να συμμετέχουν στο ανδρικό τμήμα ώστε να αποκτήσουν εμπειρίες για τα επόμενα χρόνια της καριέρας τους και της αθλητικής ζωής τους.
- Υπάρχει πιστεύεις η κατάλληλη προπονητική υποδομή σε ποσότητα και ποιότητα ώστε να σπρώξει το άθλημα από τις μικρές ηλικίες;
- Τα αθλητικά σωματεία είναι υποχρεωμένα να δημιουργήσουν προπονητική υποδομή στο άθλημα τους και να διαθέσουν τα χρήματα που απαιτούνται, ώστε να εμπλουτίσουν σε ποιότητα και ποσότητα τον αθλητικό χώρο της δουλειάς τους. Εμείς σαν ΑΚΑΔΗΜΙΑ επενδύσαμε -εκτός από την υλικοτεχνική υποδομή- και σε ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό, ώστε να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατόν στους αθλητές μας. Αυτή την στιγμή στην ομάδα μας είμαστε έξι προπονητές πιστοποιημένοι. Τώρα όσον αφορά την Δημοτική Αρχή πιστεύω πως κάνει το καλύτερο δυνατόν ώστε τα αθλητικά Σωματεία να στηριχθούν στο έργο τους.
- Γκάλης - Γιαννάκης έβγαλαν το άθλημα στην επιφάνεια. Εδώ στη Άρτα έχουμε χρόνια να δούμε έναν μπασκετμπολίστα σε υψηλό επίπεδο, παλιά ήταν ο Κρεμπούνης, για να τραβήξει κόσμο και παιδιά στο γήπεδο. Τι πιστεύεις;
- Σε τοπικό επίπεδο τα ονόματα ίσως να παίζουν ένα μικρό ρόλο για να μαζευτούν αθλητές στο γήπεδο, αλλά το σημαντικότερο ρόλο παίζουν ο τρόπος ο οποίος προσεγγίζει επιστημονικά μία ομάδα, μία αθλητική ακαδημία τα παιδιά πριν και όταν πάνε στο γήπεδο. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη μόνο προτύπων αλλά έχουν ανάγκη ενός τρόπου προσέγγισης, ώστε να νιώσουν, να καταλάβουν ότι ο προπονητής τους, τους σέβεται. Τα παιδιά έχουν αλάθητο ένστικτο στο πότε ένας προπονητής θέλει να ασχοληθεί μαζί τους, και έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι θα βρεθούν σε ένα χώρο που θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τουλάχιστον μέχρι τα 17 τους χρόνια. Εμείς αυτό ακριβώς κάνουμε στην δική μας ακαδημία, μέχρι και την τρίτη γυμνασίου δεν εξειδικεύουμε τους αθλητές μας -κοντός, ψηλός, μέσα,έξω- αλλά δίνουμε σε όλους τη δυνατότητα πολλές φορές σε βάρος των αποτελεσμάτων που πραγματικά δεν μας ενδιαφέρουν να προπονηθούν και να αγωνιστούν με τις ίδιες συνθήκες, γι' αυτό εξάλλου και οι ομάδες που δημιουργούμε δύο σε κάθε ηλικιακή κατηγορία δεν χωρίζονται σε σχέση με το πως αντιλαμβάνονται τα παιδιά το άθλημα αλλά ο χωρισμός είναι τυχαίος.
- Και τώρα να μιλήσουμε για "Πύρρο Αρταίων". Πολλά παιδιά, καμπ, παιδικές ομάδες, τουρνουά μια μπασκετική κυψέλη θα έλεγα. Πότε θα γίνει το "μπαμ" για το βήμα παραπάνω; Υπάρχουν οι συνθήκες;
- Έχουμε δημιουργήσει μπασκετική κυψέλη γιατί δίνουμε -σε σχέση με τις δυνατότητες που υπάρχουν στην Άρτα- στους αθλητές την ευκαιρία να προπονηθούν, να παίξουν αγώνες, να λάβουν μέρος σε καμπ, και σε αγώνες τουρνουά, ορίζοντας σαν σαν πρωταρχική σκέψη το μότο παίζουμε μπάσκετ. Εκτός από τις δυνατότητες της τεχνικής κατάρτισής τους, οι αθλητές, αγωνίζονται στο γήπεδο σε επίσημους αγώνες σε κάθε ευκαιρία, κάτι το οποίο είναι όχι μόνο ευχάριστο για τους αθλητές αλλά και η επιτομή της σωστής προπονητικής διεργασίας. Θα επαναλάβω πως σαν ακαδημία προσπαθούμε πάντα να σεβαστούμε τον αθλητή και το γονιό του όσο περισσότερο είναι δυνατόν. Τώρα για το κάτι παραπάνω σε επίπεδο ανδρικού πιστεύω πως σε 5-7 χρόνια θα είμαστε έτοιμοι να το διεκδικήσουμε με καλές προϋποθέσεις, και εφόσον οι αθλητές συνεχίσουν να ακολουθούν το προπονητικό πρόγραμμα,σε σχέση με την ποιότητα και κυρίως την ποσότητα που έχουμε προγραμματίσει.
- Αθλητική οικογένεια με τον Κωνσταντίνο και τη Σοφία στα χνάρια του πατέρα, μπάσκετ και οι δύο; Συνεχίζουν και με τις σπουδές τους.
- Είμαστε αθλητική οικογένεια και μην ξεχνάτε ότι εκτός από τον Σοφία και τον Κωνσταντίνο, και η Αφροδίτη Κατσαούνου έχει επιμεληθεί τόσα χρόνια -12 για την ακρίβεια- το οργανωτικό μέρος της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ, άρα, θεωρούμε πως συμμετέχει πολύ ενεργά σε μία αθλητική οικογένεια. Η Σοφία συνεχίζει να παίζει basketball στην ομάδα ΑΙΟΛΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ στην Α' ΕΣΚΑΘ, τελειώνει το ΤΕΦΑΑ Τρικάλων και έχει πάρει ειδικότητα basketball, έχει ξεκινήσει να δουλεύει παράλληλα στην Ακαδημια του ΑΙΟΛΟΥ στα Τρίκαλα, ενώ ταυτόχρονα δουλεύει και σε ένα Γυμναστήριο, και σε μια Ακαδημία Κολύμβησης. Θα χρειαστεί επιμονή, υπομονή και σκληρή προσπάθεια για να δημιουργήσει την δική της ιστορία στον χώρο του αθλητισμού, η ίδια πιστεύει όμως πως έχει όλα τα στοιχεία για να το πετύχει. Ο Κωνσταντίνος αγωνίζεται στη Σπάρτη στην ομάδα ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΚΡΟΝΟΣ στην Α' ΕΚΑΣΚΕΝΟΠ, σπουδάζει sport management στον αθλητισμό, κάνοντας και αυτός σχέδια που περιλαμβάνουν πολύ basketball.
- Γιώργο δεν ξέρουμε αν αύριο θα είναι όλα όπως πριν λόγω της πανδημίας, αλλά το μπάσκετ και ο αθλητισμός θα συνεχίσουν στη ζωή μας. Πώς βλέπεις αυτό το αύριο;
- Τα προβλήματα των τελευταίων μηνών θα είναι παρελθόν σε λίγο καιρό και ο αθλητισμός και κατά συνέπεια το basketball, θα επανέρθουν στους κανονικούς ρυθμούς του, όπως και οι ζωές όλων των ανθρώπων.
- Θα θέλαμε να μας αναφέρεις τους συνεργάτες σου στην προσπάθειά σας.
- Στην ακαδημία καλαθοσφαίρισης ΠΥΡΡΟΣ ΑΡΤΑΙΩΝ προπονούν οι:
- Γεώργιος Κωσταπαππάς - ΚΦΑ, ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής ειδικότητα basket, Δίπλωμα Α' Κατηγορίας.
- Νικόλαος Λιόντος - ΚΦΑ, ΤΕΦΑΑ Αθηνών.
- Αλέξανδρος Καραβασίλης - ΚΦΑ, ΤΕΦΑΑ Αθηνών.
- Αποστόλης Λεμονιάς - Απόφοιτος ΣΜΥ Αεροπορίας, Δίπλωμα Γ' Κατηγορίας.
- Παναγιώτης Πέτσας - Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός, Δίπλωμα Γ' Κατηγορίας.
- Παναγιώτης Οικονομίδης - Πτυχιούχος Γυμναστικής Ακαδημίας Κολεγίου, ειδικότητα basket.
Στον οργανωτικό - διοικητικό τομέα, δραστηριοποιούνται κυρίως :
Η Πρόεδρος της ομάδας Αφροδίτη Κατσαούνου - Νηπιαγωγός και ο Κωνσταντίνος Τάτσης - ιδιωτικός Υπάλληλος στην Τράπεζα Πειραιώς.
- Γιώργο σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνομιλία έστω και με δύσκολες συνθήκες και σου ευχόμαστε το καλύτερο στην προσπάθεια σου.
- Εγώ σας ευχαριστώ και θέλω να σας ευχηθώ να συνεχίσετε την καλή δουλειά που κάνει το site σας, ώστε να ενημερώνετε τον κόσμο για τα τεκταινόμενα του αθλητισμού στην πόλη μας και στην περιοχή μας.
