Στο artagoal.gr μίλησε ένας εκ των στυλοβατών του αρτινού βόλλεϋ, ο Απόστολος Πορτοβάρας.
Απόστολε έχεις στο χώρο του αθλητισμού και ειδικότερα στο Βόλεϊ 35 περίπου χρόνια. Δώσε μας λίγο το προφίλ σου σαν αθλητής πρώτα και προπονητής μετέπειτα.
Κατ' αρχάς σας ευχαριστώ για το βήμα που μου δίνετε να σας μιλήσω για το βόλεϊ και τον εαυτό μου. Συμπληρώνω 38 χρόνια στα γήπεδα σαν αθλητής και προπονητής. Ξεκίνησα το 1982 από τους Φιλέλληνες όπου καταφέραμε απίστευτα πράγματα για ένα χωριό και είχαμε μια χρυσή 8ετία, με αποκορύφωμα το 1986 όταν και κατακτήσαμε τα πάντα στην Δυτική Ελλάδα(πρωταθλητές Άνδρες, Παίδες, Εφήβους) και κάναμε αίσθηση στο Πανελλήνιο. Οι στιγμές ήταν ανεπανάληπτες γιατί ένα ολόκληρο χωριό αλλά και η κοινωνία της Άρτας μας αγκάλιασε και γέμιζε το κλειστό γυμναστήριο. Λόγο σπουδών οι περισσότεροι φύγαμε, εγώ έπαιξα στον Εθνικό, Φοίνικα και επέστρεψα ξανά στην Άρτα για χάρη της Αναγέννησης που μόλις είχε ανέβει στην Γ΄ Εθνική. Έκτοτε μένω μόνιμα στην πόλη μας προσφέροντας τις υπηρεσίες μου και σαν αθλητής-σταμάτησα το 2003-, αλλά και προπονητικά κατά σειρά σε Φιλέλληνες Πέτα 1991-93(δύο χρόνια), Πύρρο Άρτας 1993-1996 (3 χρόνια), Αναγέννηση 1997 έως 2012 (15 χρόνια), Γ.Σ. Άρτας (5 χρόνια) και τώρα Αχιλλέα Νεοχωρίου. Πολλές ήταν οι χαρές, οι επιτυχίες καθεμία είχε την δική της αξία, αλλά θα σταθώ με την Αναγέννηση σαν προπονητής που από το 2004 έως το 2012 γίναμε δύναμη στην Δυτική Ελλάδα, ανταγωνιστικός αντίπαλος σε πανελλήνια πρωταθλήματα, με πολλές προκρίσεις σε τελικές φάσεις και βέβαια πολλά παιδιά σε Εθνικές ομάδες. Με πιο σπουδαίους τους Χρήστο Μπέλλο, Γιώργο Ναζόπουλο, Βαγγέλη Λουκά, Ανδρέα Λέκκο, Παντελή Αγγέλη που φορέσανε και το εθνόσημο στο στήθος.
Μπορείς να θυμηθείς πόσα πρωταθλήματα έχεις κατακτήσει γιατί πολλοί δεν γνωρίζουν;
Αν δεν με απατά η μνήμη μου 23 ηλικιακά από το 2001 και μετέπειτα που δημιουργήθηκε η Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Ε. με Αναγέννηση 18 και Γ.Σ. Άρτας 5. Επίσης δύο (2) ανόδους με τους Άνδρες της Αναγέννησης σε Γ΄ και Β΄ Εθνική, ένα κύπελλο Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Ε. με τον Γ.Σ.Άρτας, δύο φορές φιναλίστ. Προγενέστερα που υπήρχε η Τ.Ε. Άρτας/Αιτωλοακαρνανίας σε Άνδρες με Φιλέλληνες δύο, με Πύρρο επίσης δύο, Αναγέννηση δύο, ενώ στα ηλικιακά πάντα οι ομάδες που προπονούσα ήταν πρωταθλήτριες.
Ποιο ήταν το μυστικό για όλες αυτές τις επιτυχίες
Δεν υπάρχει μυστικό, αλλά δουλειά. Τα αγαθά «κόποις κτώνται», αυτό το σλόγκαν λέω σε όλα τα παιδιά που θέλουν να δουλέψουν μαζί μου. Αγαπώ παθολογικά αυτό που κάνω, προσπαθώ να το περάσω στους αθλητές, να τους δώσω να καταλάβουν ότι το κέρδος τους δεν θα είναι μόνο αθλητικό και νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε όλες τις ομάδες που δούλεψα. Και πιστέψτε με όλες οι φουρνιές αθλητών που είχα και φέραμε επιτυχίες δουλεύανε σκληρά και στο τέλος υπήρχε η ανταμοιβή τους.
Αλήθεια ποιο είναι το κέρδος για κάθε αθλητή;
Τα κέρδη είναι πολλά, κοινωνική καταξίωση αρχικά, γίνεσαι ενεργό μέλος ενός κοινωνικού συνόλου, γίνεσαι υπεύθυνος άνθρωπος, συνεργατικός και το πιο σπουδαίο μαθαίνεις να πειθαρχείς και να σέβεσαι. Κάτι που τα σημερινά παιδιά δεν το έχουν... Άλλωστε τι είναι η ομάδα ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας μας, χαλυβδώνεσαι με δύναμη μαθαίνεις από τα λάθη σου, λειτουργείς καλύτερα σε μια αποτυχία.
Παρακολουθούμε το βόλεϊ πολλά χρόνια και όλο φθίνει. Παλιά υπήρχαν πολλές ομάδες σε χωριά και στην Άρτα, υπήρχε ανταγωνισμός, αθλητές πολλοί.
Έχετε δίκιο. Το βόλεϊ έχει φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια. Μου λέτε στο παρελθόν υπήρχαν πολλές ομάδες, ναι έτσι είναι το θυμάμαι καλά. Υπήρχαν 9 ομάδες βόλεϊ στην Άρτα (Αναγέννηση, Πύρρος, Δόξα, Φιλέλληνες Πέτα, Διαγόρας Κομμένου, Κωστηλάτα, Αστέρας Ρόκκα, Αμβρακία Κωστακιών) μία η γειτονική Φιλιππιάδα, η Γ.Ε. Αγρινίου και ο Χαρίλαος Τρικούπης από το Μεσολόγγι. Ο πρόεδρος της τότε Τ.Ε. ο κ. Χρύσανθου που δημιούργησε όλο αυτό το οικοδόμημα(1982) μας έβαλε σε ένα τρυπάκι με τρομερά πρωταθλήματα εκείνη την εποχή με αποτέλεσμα παντού να συζητούν για το Βόλει και κάθε χωριό είχε την ιστορία του και μερικούς παικταράδες (Νίκου, Αναγνωστόπουλος, Πέτσας, Κλαφούνης, Ζαρκαλής, Αρτέμης, Βαβέτσης, Πορτοβάρας, Σταμούλης, Ματάτσης, Σκούρας, Ζαγαλίκης, Καψάλης, Πανακούλιας, Σιακούφης κ.α. που τώρα δεν θυμάμαι και θα αδικήσω κάποιον). Έκλεισε αυτός ο κύκλος με την δημιουργία των Ενώσεων και πολλές ομάδες σβήσανε σιγά σιγά. Και σβήσανε όταν σταμάτησε η Πολιτεία να δίνει επιχορηγήσεις. Τώρα μείνανε στην Άρτα τρεις ομάδες Αναγέννηση, Γ.Σ.Άρτας και Φιλία και ο Αχιλλέας που είναι εκτός Άρτας και για πρώτη φορά φέτος δραστηριοποιήθηκε σε πρωταθλήματα.
Τι φταίει;
Για μένα αρχικά δεν υπήρχαν και δεν υπάρχουν παράγοντες. Εννοώ ανθρώπους με οράματα. Η Αναγέννηση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι στην Α2 μην πω στην Α1 ειδικά την χρυσή 12ετία 2001-2013 που είχαμε πλήθος αθλητών και επιτυχιών. Βρέθηκε κάποιος να επενδύσει; Με 50.000 θα είχες από τις καλύτερες ομάδες στην Α1 την στιγμή που μπορούσες να σταθείς σε δικά σου παιδιά (Μπασούκας, Μπέλος, Ναζόπουλος, Λουκάς, Αγγέλης, Λέκκος) και να κάνεις προσθήκες. Φωτεινό παράδειγμα φέτος ο Φίλιππος Βέροιας που έδωσε ένα παραπλήσιο ποσό, δεν είχε κανέναν μα κανέναν δικό του αθλητή και ανέβηκε πανηγυρικά. Και φανταστείτε στο ποδόσφαιρο έχουν μπάτζετ 300.000 και είναι σε Γ΄ Εθνική. Μην παρεξηγηθώ δεν έχω κάτι με το ποδόσφαιρο ή άλλα αθλήματα, αλλά σκεφθείτε αυτό που σας λέω, ειδικά τώρα που έχουμε και το Τ9. Θα γέμιζε η δεν θα γέμιζε τι λέτε;
Ναι αλλά η Αναγέννηση δυο χρόνια που ήταν στην Α2 ειδικά την δεύτερη σεζόν το γήπεδο ήταν άδειο.
Συμφωνώ, αλλά κοιτάξτε όταν δεν παίζουν Αρτινοί στην ομάδα γιατί να πάει κάποιος να την στηρίξει; Δεν λέω να είναι όλοι Αρτινοί αυτό δεν γίνεται. Αυτό πιστεύω ότι ήταν το λάθος, χωρίς βέβαια να είμαι απόλυτος γιατί δεν γνωρίζω από κοντά τι συνέβαινε.
Δεν είναι κακό που η Άρτα δεν έχει πλέον ομάδες έστω στη Β΄ Εθνική να πρωταγωνιστούν;
Αν και δεν είναι δικό μου θέμα, με θλίβει γιατί πέρασα και από Αναγέννηση και Γ.Σ. Άρτας και είχα πάντα ανταγωνιστικές ομάδες. Για μένα υπάρχουν αθλητές (Χαττάρι, Τασηνίκος, Καραβασίλης, Κωστανίκος, Αθανασίου, Τσίνα, Στόγιας, Κουτσούπας και δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιον άλλο αυτή την στιγμή) που δεν έκλεισε ο κύκλος τους και αν ήταν κάτω υπό την σκέπη μιας σοβαρής ομάδας θα κάνανε πορεία πρωταθλητισμού στην Β΄ Εθνική. Για μένα ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Ότι δεν υπάρχουν ηλικιακές ομάδες. Είναι δυνατόν ολόκληρη Άρτα να μην έχει μια ομάδα Παίδων και εγώ στο Νεοχώρι να έχω 13 παιδιά γεννηθέντα το 2005; Είναι δυνατόν; Το 2004 έως το 2012 υπήρχαν 16 ομάδες παμπαίδων και παίδων στην Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Ε., με πρωταθλήματα αξιόλογα και γι΄αυτό είχαμε διακρίσεις με την Αναγέννηση στα πανελλήνια πρωταθλήματα. Τώρα μόνο (4) τέσσερις σε ολόκληρη περιφέρεια.
Και ποια κατά την γνώμη σας η λύση του προβλήματος;
Κοιτάξτε υπάρχουν λύσεις. Αρχικά στα πρωταθλήματα Ανδρών να παίζουν βασικοί δύο μικροί κάτω των 20 ετών. Μετέπειτα υποχρεωτικά οι ομάδες να συμμετέχουν σε δύο ηλικιακά πρωταθλήματα. Και τέλος η Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Ε. να επιβραβεύει τα σωματεία οικονομικά και υλικά που πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις. Επίσης τα ηλικιακά πρωταθλήματα να γίνονται τουλάχιστον σε δύο γύρους τα παιδιά να παίζουν πολλά παιχνίδια και έτσι δεν θα τα χάνουμε που λογικό είναι να ασχολούνται με άλλα αθλήματα που έχουν περισσότερα παιχνίδια. Το παιχνίδι σε κάνει καλύτερο και όχι οι προπονήσεις.
Καλά τα λέτε, προπονητές υπάρχουν;
Ωραία ερώτηση. Τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη μας ασχολήθηκαν μόνο 10 προπονητές και από αυτούς μείναμε μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού. Μερικούς τους απομακρύναμε με τον τρόπο μας και μερικοί ασχοληθήκανε με άλλα αθλήματα για να βγάλουν τα του «ζην» και αυτό γιατί οι ομάδες δεν τους παρείχανε πραγματικές συνθήκες εργασίας. Επιπλέον οι ομάδες εμπιστεύονται αθλητές με καμιά επιστημονική οντότητα και για μένα είναι το μέγιστο λάθος. Ο Γκάετς ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές και τώρα Πρόεδρος της ομοσπονδίας της Σερβίας (πρωταθλήτρια Ευρώπης) είπε σε πρόσφατη συνέντευξη του, στις κρίσιμες ηλικίες 12 έως 18 χρονών εμπιστευόμαστε προπονητές-παιδαγωγούς αυθεντίες και στους Άνδρες παλιούς αθλητές. Καταλαβαίνετε γιατί είναι πολύ πιο μπροστά από μας. Επισυνάπτοντας θα έλεγα ότι η ευθύνη είναι μισή των σωματείων και μισή των προπονητών. Και δεν ξέρω πόσοι ή πόσες που έχουν τελειώσει τα ΤΕΦΑΑ έχουν ειδικότητα Βόλεϊ και να έχουν την αγάπη να διδάξουν, γιατί και αυτό δεν υπάρχει.
Μήπως η Άρτα επενδύει σε λάθος αθλήματα;
Α γειά σου! Η πιο σημαντική ερώτηση και μπράβο που μου την κάνατε. Στην Άρτα δεν έχουμε ύψη πάνω από δύο μέτρα, επομένως τα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ, έχουν ύψος 1.90 με 1.95 και παίζουν σέντερ, δεν έχουν μέλλον. Και όταν φεύγουν από εδώ "τρώνε τα μούτρα τους" και σταματάνε. Ενώ αν, λέω αν, ασχολούνταν με το βόλεϊ θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα. Ξέρετε πως ξεκίνησε ο Λέκκος που μέσα σε ένα χρόνο έπαιξε στην Εθνική Παίδων κεντρικός και ήταν και αρχηγός; Μου τον έφερε ο συγχωρεμένος Λευτέρης Σιαφαρίκας ένα απόγευμα μετά από προπόνηση μπάσκετ που είχε στη Δόξα. Μήπως τα ύψη που έχουμε ταιριάζουν για βόλει;
Πες μας για την καινούργια σου αρχή στον Αχιλλέα. Βλέπω σε αγκάλιασε ο κόσμος
Είναι γεγονός αυτό. Για πρώτη φορά στη ζωή μου όσο και αν αυτό φαίνεται παράλογο έχω διοίκηση με παιδιά παλιούς αθλητές που γνωρίζουν καλά το αντικείμενο και τα προβλήματα. Δεν λείπει τίποτα σε όλα τα παιδιά και πραγματικά δεν έχουμε να ζηλέψουμε σε τίποτα ακόμη και από ομάδες Super League. Είμαι ΜΟΝΟ προπονητής, τα μηνύματα είναι αρκετά ενθαρρυντικά, συμμετείχαμε φέτος στα πρωταθλήματα Κορασίδων-Παίδων και κερδίσαμε τις εντυπώσεις. Οι φίλαθλοι από το πρώτο φιλικό παιχνίδι είναι κοντά μας, βοηθώντας μας όχι μόνο ηθικά αλλά και οικονομικά. Είναι μια μεγάλη διέξοδος για το Νεοχώρι και τα γειτονικά χωριά. Και δεν είναι τυχαίο ότι στα αγωνιστικά τμήματα έχω 28 κορίτσια και 15 αγόρια. Μόνο να δείτε την χαρά τους όταν έρχονται για προπόνηση και θα καταλάβετε.
Υπάρχει ενδιαφέρον από την νεολαία για τον αθλητισμό γενικά;
Τι να σας πω στην εποχή που ζούμε και που όλοι είναι στο χέρι με ένα κινητό, ένα τάμπλετ κακά τα ψέματα όλο και λιγότεροι ασχολούνται με τον αθλητισμό. Πρέπει η Πολιτεία να πρωτοστατήσει πριν να είναι αργά και γίνουμε πρώτοι σε όλη την Ευρώπη σε επίπεδα παχυσαρκίας. Πρέπει να δοθούν περισσότερα κίνητρα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό να επιχορηγούνται τα υγιή σωματεία, η Παιδεία να μην είναι τόσο "βάρβαρη" απέναντι στα παιδιά, να βρεθούν άνθρωποι που θα τα εμπνεύσουν και γενικά με οποιονδήποτε σπορ και να ασχοληθείς μόνο κέρδη θα έχεις.
Αν δεν κάνω λάθος η κόρη σου σε ακολούθησε, το μήλο κάτω από την μηλιά…
(γέλια) Ναι η Θεοδώρα ήταν από πολύ μικρή στα γήπεδα και φέτος έκανε μεγάλο άλμα και παίζει στην Super League με τα χρώματα του Ηλυσιακού. Μόνο που εσείς την γνωρίζατε σαν ακραία και πλέον είναι πασαδόρος. Πήρε, παίρνει ευκαιρίες και έχει όλο το μέλλον μπροστά της, είναι παιδί που αγαπάει την σκληρή δουλειά. Ένα καλοκαίρι δουλέψαμε στη θέση αυτή και με το ύψος που έχει (1.77) μπορεί να παίξει πολλά χρόνια στην μεγάλη κατηγορία. Μόνο μια αθλήτρια στο παρελθόν το κατάφερε αυτό η Αρετή Καραβασίλη που αγωνίστηκε για περισσότερα από 10 χρόνια στην Α1 στις ομάδες του Βύρωνα, Πανελληνίου, Πανιωνίου. Είχε μεγάλο τσαγανό , θέληση, όρεξη για δουλειά και πέτυχε. Μακάρι να της μοιάσει και η Θεοδώρα.
Αυτό τον καιρό διανύουμε δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ποιο είναι το δικό σου μήνυμα;
Πραγματικά ούτε στα όνειρά μας δεν φανταζόμαστε αυτό που ζούμε σήμερα. Κλεισμένοι όλοι μέσα στο σπίτι και αυτό θέλει πολύ δύναμη και κουράγιο από όλους. Όπως λέω καθημερινά στην επικοινωνία που έχω με τους αθλητές-αθλήτριες μου «Μας λείπει το βόλεϊ, αλλά ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ». Εύχομαι η καταιγίδα αυτή να απομακρυνθεί γρήγορα και όταν βγούμε από το σπίτι και μετρηθούμε να είμαστε ΟΛΟΙ. Εμείς απλά πρέπει να υπακούμε στις συστάσεις των ειδικών και να κάνουμε μόνο ΥΠΟΜΟΝΗ. Και στον αθλητισμό το μαθαίνουμε καλά αυτό, γιατί έτσι θα κάνουμε βήματα προς τα μπρος. ΚΟΥΡΑΓΙΟ και ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. Η ζωή δεν θα τελειώσει εδώ και πάλι θα κάνουμε όνειρα…
